Korona Şiiri - Kerim Bulat

Saniyede daldın her yere,
Sen ne imişsin be korona..
Ne kanun dinledin ne töre,
Çıkmak mümkün mü ki yarına,
Sen ne imişsin be korona..

İnsanlara korku bulaştı,
Öncesinden de yalnızlaştı,
Hayat durdu, ölüm şaştı,
Zalimsin.. Kına yak orana,
Sen ne imişsin be korona..

Seven şaşkın, sevilen şaşkın,
Anlamı hiç kalmadı aşkın,
Gezme be öyle pişkin pişkin,
Kâr kalmaz bu senin yanına,
Sen ne imişsin be korona..

'Evde kal' dendi de ne oldu,
Aş sofraya yine geç geldi,
Sorun arttı, tasa çoğaldı,
Cevap yok soru sorana,
Sen ne imişsin be korona.

Herif durduk yerde bağırdı,
Avrat korktu dokuz doğurdu,
Çocukların saçları ağardı,
Tuz basasın emi yarana,
Sen ne imişsin be korona..

Rahat bırak ebemi dedemi,
Takip etme artık gölgemi,
Dışarda kal yorma midemi,
Ölürsün içersem tarhana,
Sen ne imişsin be korona..

Ömrü gün içinde yok ettim.
Zamanı koltukta tükettim..
Tezekten bir merhem ürettim.
Al da sür orana burana..
Sen ne imişsin be korona.