Korona Şiiri - Muharrem Evirgen

Vuhan’dan çıktım dere tepe aştım
Cetvelle çizilmiş sınırdan taştım
Renkler, din, dil ayırmadan bulaştım
Musibet miyim ibret miyim neyim

Görülmez sezilmez ayırt etmezim
Elden ele nefesten nefeseyim
Diyar diyar kıta kıta gezerim
Musibet miyim ibret miyim neyim

Sabi sübyanı şefkatle okşadım
Ne kadar insan varsa hep topladım
Kibir köşkünü öyle bir tokatladım
Musibet miyim ibret miyim neyim

Para pula güce puta eğilmem
Köledir sultandır asla dinlemem
Meyhane mi mektep mi mabet mi bilmem
Musibet miyim ibret miyim neyim

Ben dokundurmam insanı insana
Siz ne kadar da çok kıydınız cana
Dokundunuz izzet şeref namusa
Musibet miyim ibret miyim neyim

Hekimler tanıyamadılar beni
İlaçla sarmadılar bedenimi
Bu sırrımı artık çözün benim
Musibet miyim ibret miyim neyim

Korkmayın ben de ancak bir mahlûkum
Azrail gibi gezsem de yok olurum
Bugün var bir saltanatım korunun
Musibet miyim ibret miyim neyim