Korona 3 Şiiri - Osman Bulut

Şehir şehir gezip tozan birini,
Bir eve kapatmak zormuş üstadım.
Bulamasam da kitapta yerini,
Suçsuza da hapis varmış üstadım.

İyiyse; sevgiyle, saygıyla aran
Sığınak bulmuştur kapına varan.
Dört minik odalı kalbe nazaran,
Dört göz bir ev daha darmış üstadım.

Sıkıldıkça gezip durduğum yamaç,
Gölgesinde huzur bulduğum ağaç,
Gördün bak bizlere muhtaçsın muhtaç
Biraz kıymet bilin dermiş üstadım

Aynı olmasa da dini, lisanı,
Aynı dert sarsıyor; Hans'ı, Hasan'ı.
Yokmuş “ayrı dünyaların insanı”,
Herkesin dünyası birmiş üstadım

İnsanların ağzı, burnu çaputlu,
Kimisi karamsar, kimi umutlu
Nitekim dünyada; sağlıklı, mutlu
Geçen her bir saat kârmış üstadım.

Alemin sahtekar, yalancıları,
Çekip durur ölümcül sancıları.
Adi, rezil darbe plancıları
Bir virüsten darbe yermiş üstadım

Ne belaydı Tramp denen zır deli
Yanardı nereye uzansa eli.
Koronaya teslim dünya geneli,
O kendini boşa yormuş (!) üstadım

Duyulunca ensesinde nefesi,
Açıldı Batı'nın kanlı kesesi.
Zerreden de ufak mahlukun sesi
Yüz tonluk atomdan gürmüş üstadım.

İtalya, İspanya futbol ustası,
Gel şimdi gör ağır covid hastası.
Hani süper yıldızların ortası,
İllete gol atmak zormuş üstadım

Virüs Boris’i de etti ziyaret,
Cebelleşme kısa sürdü bereket.
Üzerinde güneş batmayan devlet,
Adasına duvar örmüş üstadım.

Avrupa'nın gözü doymaz ulusu
Sömürürdü; Fas’ı, Çad’ı, Tunus’u
Corona düşünür aynı hususu.
Paris’e çadırı kurmuş üstadım

Yasak şimdi; şehir, ova, dağ, bayır,
İsyan var mı dersen, elbette hayır.
"Şerdir dediğimiz vakalar hayır,
Hayır dediğimiz şermiş" üstadım

Hastalık mü’mine etse de tesir
Tedbirde, takdirde göstermez kusur.
Sadece bileği olanlar esir,
Yüreği de olan hürmüş üstadım

Osman altını çiz gel şu gerçeğin;
İyi gidiyoruz bu güne değin.
Hastaneler yeğin, personel yeğin,
Talihimiz yahşi yarmış üstadım.