Korona 3 Şiiri - Necip Zeybek

Ey Korona
Tuz basıp yaramıza,
Mesafe koyduk sevdiklerimizle aramıza!
Çıkardın sen yine arıza, yine arıza…
Ne karantinaya gelirsin ne izolasyona!

Hey Korona,
Su, sabun, kolonya, maske
Anti virüs, anti bakteriyel, tuz, sirke…
Be mübarek koruna koruna,
Ne el ayak koydun ne yatak yorgan,
Kesmedi seni akciğerden başka organ.
Yedin de yedin lakin şişip gebermedin!
Yaz gelince gider, derken,
Hayır, dedin “2021” olur gidişim en erken…

Ah Korona,
Hiç böbürlenme boşuna,
Zavallıların içi dışı yara,
Musallat olacağına
Hastaya, yoksula, ihtiyara,
Dünyayı cehenneme çeviren ulusların incir dikeydin ya ocağına!
Hiç hava atma bana,
Senin gücün ancak yeter garibana!

Zalim Corana,
Kafayı takmışken onca âlim sormaz mı şimdi sana:
Neden düşmansın bunca insana?
Sana şimdi sormaz mı onca âlim takmışken kafayı:
İnsana bunca düşmansın, neden?
Dolunca Hakk’ın verdiği mühlet,
Çeker cezasını her kötülük eden!
Arana arana yaklaştın sen de belana.
Kuş gribi gibi çırpına çırpına,
Uç git başımızdan,
Uç kanadını kırmadan, git anılarda yaşa Korana!

Necip Zeybek