Korona 2 Şiiri - Osman Bulut

Yüz metrekareye hapsedip bizi,
Dışardan seyredip durdun korona
Yaşatıp en büyük şoku, krizi
Sanırım murada erdin korona.

Biliyorum olamazsın insanî,
Böylesine barbar da olma yani.
Bulunca dermansız bir pîr-i fani,
Acımadın yere serdin korona.

Üç ay önce açtın kara dosyayı,
Dolaştın İran'ı, Çin'i, Rusya'yı
Gezdin Amerika, Okyanusya'yı
Sabit değil yerin yurdun korona.

Hem sinsisin, hem zalimsin, hem kindar
Dar ettin dünyayı insanlara dar.
Hâlâ meçhul ömrün, cürmün ne kadar
Belli değil önün, ardın korona.

Hayal oldu; çarşı, pazar, park, market,
Sığınacak evimiz var bereket.
Yıkıl git şuradan, dünyayı terk et,
Kanlı bir saltanat sürdün korona.

Aklımla hallettim onca sorunu,
Sen yaşattın sınavın en zorunu.
Rahat rahat sevemedim torunu,
İnan ki beni de gerdin korona.

Biliyorum ne vampir, ne zombisin,
Bir mahluk olarak emre tabisin.
Ağır sıklet şampiyonu gibisin,
Bir türlü düşmüyor gardın korona.

Zengin- fakir, tok- aç ayırt etmeden
Süper güç- zıpır güç ayırt etmeden
Ezan- Çan, Hilal- Haç ayırt etmeden
Dünyayı kuşatıp sardın korona.

Tramp'ta ne kudret, ne erlik kaldı,
Sesinde ne coşku, ne gürlük kaldı.
Dünyada ne dirlik, ne birlik kaldı,
Blokları bir bir yardın korona.

Esad denen takma dişli çetenin,
İsrail denen dik başlı çetenin,
İlle de o meşhur beşli çetenin,
Tahtadan tahtını kırdın korona.

Silahlar üretip edecek ihraç
Para kazanır mı hastane, ilaç?
En zengini çaput maskeye muhtaç
Dünyanın halini gördün korona.

Sürecek değilsin ila nihaye
Seni de edecek bu tıp terbiye.
Yamyam olma; makarna ye, luppo ye
Nedir insanlarla derdin korona?

Hastam şifa bulsun diye çarçabuk
Unutuldu ana, baba, eş, çocuk.
Çalıştılar dinlenmeden bir soluk,
Sağlık ordusunu yordun korona.

Sağlıkçılar evde kalmanı bekler,
Evde kal ki zay’olmasın emekler.
Bir çarparken Koca Koca yürekler
Yenilecek er geç ordun korona.

Uyup onca deliye, divaneye,
Koşmadı fırına, pastahaneye.
Kapattı kendini fakirhaneye
Osman Bulut’u mu sordun corona?