Korona Şiiri - Şair Şahin Karaman

Hacdan zemzem değil virüs gelince,
Umutlar yeşerdi laboratuvarda.
Boğazları sıkıp ciğer delince,
Umutlar yeşerdi laboratuvarda.

Virüsün adına dendi Korona.
Yandı yürekler kor ona kor buna.
Hiçbir güç yetmedi onun zoruna,
Umutlar yeşerdi laboratuvarda.

Korona bakmadı başın tacına.
Aldırmadı hilal ya da haçına.
Çare yok Arapça cahil kıçına,
Umutlar yeşerdi laboratuvarda.

Kovid oldu namı getirdi dize.
Ayar verdi Kaf’tan bakan densize.
Yükseldi dalgası döndü denize,
Umutlar yeşerdi laboratuvarda.

Riyasız davrandı canlar alsa da.
Kimi fakir, kimi zengin olsa da!
Acizler tanrıya dilek salsa da,
Umutlar yeşerdi laboratuvarda.

Kimi dümtek çaldı tekkede umut.
Kimi deyiş dedi bağlaması dut.
Pek te azdı Kovid denilen haydut,
Umutlar yeşerdi laboratuvarda.

Avcı Şahin gibi pençeyi saldı.
Genizden yürüyüp sineye daldı.
Can ile cananı ıstırap aldı,
Umutlar yeşerdi laboratuvarda.