Korona Şiiri - Sevda Doğan Karakaş 2

Nereden çıktıysan haydi yuvana,
Kovsamda elimde kaldı korona.
Benzemez arıya koysam kovana,
Ne pekmez ne reçel baldı korona.

Çalgı çengi davul sevmez diyorlar.
Sağırdır dilsizdir görmez diyorlar.
Hele hiç ihmale gelmez diyorlar.
Nice Arif ozan öldü korona.

İki bin yirmi’nin büyük vebası,
Sağlığın görünmez odur belası,
Yıkıldı ihtiyar, kadın, balası,
Ocaklara ateş saldı korona.

Fahrettin Koca ’nın başını yaktı.
Gözünden uykusu durmadan aktı.
Her akşam yedide vakaya baktı.
Ülkeyi kaç bine böldü korona.

Etme artık bize bu kadar eza,
Ekmek banar evde ,çocuklar tuza,
Çıkamaz oldukta, yedik hep ceza,
Hayalleri böyle çaldı korona.

Altından kıymetli maske kasada,
Her gün girer olduk, banyo duşa da,
Dezenfektan öper, durur masada,
Sanırım sonumuz oldu korona.

Şiir yürek yazmaz bana bir şiir,
Deme sakın dizdim halimi bir bir,
Yıkandık paklandık sende artık dur.
Nereye saklansak buldu korona

Sevda Doğan Karakaş