Köroğlu'yla Sohbet Şiiri - Ramazan Yanar

Bir söz diyeceğim sana Köroğlu
Bakalım duyan nasıl gören nasıl?
Doğmuyor senin gibi bir eroğlu
Bilmem ki bu düzeni kuran nasıl?

Yaktın Bolu'yu sözünle pişirdin
Sürdün kır atını düzden aşırdın
Bolu dağının derdini taşırdın
Yüreğinde sızlayan yaran nasıl?

Gittiğin yerde de var mı bir Bolu
Çıkar mı karşına Çamlıbel yolu
Çifte nal vururdu Demircioğlu
Bolu Bey, Ayvaz ile aran nasıl?

Bende yoktur sende olan hissiyat
Benim iş bir söz diz, bir kafiye at
Devir değişti her şey mal, maddiyat
Sormak ayıp da cepte paran nasıl?

Yoktur söylediğin sözleri duyan
Çoğaldı kendini Hoylu Bey sanan
Yoldaş oluyor mu Cidalı Kenan
Bizim çıldırmış Demir Kıran nasıl?

Delikli demirle insanı kestik
Kılıcı, kalkanı süsleyip astık
Baş kaldırmak yok, hepimiz sustuk
Hele sor, bu haberi veren nasıl?

Tek elle dizginlerini germişsin
Dilinle düşmana korku vermişsin
Çok âşığı meydanında yermişsin
Âşıklık defterinde sıran nasıl?

Koç Köroğlu'm kurban olam vârına
Ne diyeyim ahvâlına sırrına
Âdemoğlu düştü biri birine
Yalan dolan devrânı süren nasıl?

Çamlıbel'in çamları hep sarardı
Kabresığmaz toprağını yarardı
İsmi gibi güzel bir yârin vardı
Hüsn-Balâ kaşı gözü karan nasıl?

Sen göçünce dağların kaldı ıssız
Her yanı eşkıya, her yanı hırsız
Yiğitler geziyor atsız pusatsız
Sırmalı cepkenini ören nasıl?

Tutamadım sen gibi dağı mesken
Yokluk belâsı ile bağrım yasken
Baba oğla, oğul babaya küsken
Bu acıyı ekmeğe düren nasıl?

Âşık Kusûrî'yim diyecek söz çok
Amma bende o kadar âşıklık yok
Bizde kırk milyon aç, üçbeş kişi tok
Sizde hırsıza karşı duran nasıl?