Köroğlu Yalnızlığı Şiiri - Osman Coşkun

Bağlamanın teline doladım saçlarını
Efkarım dağ başında rüzgar kıvamı
Güneşten kıskanıyorum
İntihara teşvik ediyorum bu aşkı
Ölüme yaklaşırken senden kaçıyorum
Sensizlik saldırıyor cadde başlarında
Seni sorar sana adanır dilekler
Ah çekip kör olur dilim sana sevdalanırım
Türkülerde aradım sesini
Anonim yalnızlıklarda hep aynı nakarat
Engeller aşıp geliyor selamın
Rüzgar esintisini senden haber sanırım
Düştüğüm aşktan perişanım
Sana aldanır senin için yanarım
Çöller deniz olur serapta
Dilim kurak çöle bezenir sensizlikte
Çınarlar dar ağacı olur aranışlarda
Ağaçlar baharda sarardı
Sevdadandır dediler suçumuza
Sana verilen sözler tutulamadı
Sen sesini alıp gittiğinde
Gurbet oldu öz vatanım

Küfrümün asaleti kalemde gizli
Sen bilmezsin sevenler bilir
Alnımın yazısı senden ibaret
Vursan da etmem sana ihanet
Şehir gizler yalnızlıkta
Ölümde gelse senden
Köroğlu’yum dağ başı ayazlarında
Ağladığım bulutlardan şehri sel bastı
Gelmedin oysa ömür sana adandı
Sevmedin oysa aşk senin için yaratıldı
Şairin kalemi kırıldı sevdiğim
Güneş bu sabah bir bana doğmadı
Seni sorar seni arar sana sevdalanırım
Yorgunum sana koşmaktan
Yalnızım sensizlikten, sen bilmezsin
Rüzgar esiyor yine geldin sanıyorum
Sokaklar kapattı kapılarını
Açlık grevinde menekşeler
Morlarını güne kapattı
Sardunyalar yaz günü kara bulandı
Anlamadın
Yahut anlatılamadı!
Sana verilen sözler tutulamadı
Sen sesini alıp gittin
Gurbete düştü elim dilim gözüm
Anlatsam, şiir olacak
Sussam destana gebe çığlığım

Senden başkasını sevecek diye
Çıkarıp yüreğimi atasım gelir…

Sen gittin
Gurbet oldu öz vatanım…