Köroğlu ile Ayvaz Şiiri - Necmettin Özelçi

Yüce dağlardan inince düze,
Yiğidim Köroğlu'nu bir sıkıntı sardı...
'-Ayvaz benim dostum mu düşmanım mı,
'-Beni neden öldürtmek istesin? ...'
'-Onu imrendiren nedir şanım mı? '
Aldırmayıp da şöyle,
'-Kim ne derse desin,
'-Ayvaz benim dostumdur...' diyemedi.
Uykuları kaçtı sabaha kadar.
Gelip laf getirdiler, gidip götürdüler...
Hiçbir şey kalmadı ne yok ne var?
Köroğlu ovaya indi ineli kaçtı huzuru.
Aynısını yaptılar Ayvaz'a da...
'-Seni Köroğlu öldürtmek ister...'
Ayvaz da biraz üzgün biraz inandı,
Etrafındaki kuşbazları dost sandı...
Uykuları kaçtı sabaha kadar.
Laf götürdüler, laf getirdiler...
Dostluğu içten içe kemirip bitirdiler.
Konuşmaz oldu, Köroğlu Ayvaz'ı ile,
Yiğitçe söylenip durdu sazı ile...
Ovada güneşli bir yaz sabahı,
Karar verdi konuşacaktı Ayvaz'ı ile...
Haber saldı.
'-Gelsin konuşalım yetti artık! '
'-Dostluksa dostluk bitti artık...'
Ayvaz geldi sabahın serinliğinde,
Bağrı yanık bir içtenlikle...
'-Buyur Ağam Köroğlu! Çağırmışsın beni,
'-Nedir emrin hayrola? ...'
Köroğlu hasret kokan bir sesle,
'-Ayvaz'ım canım kardeşim, dinle beni! '
Neden çekiştirir durursun beni herkesle.
'-Öldüreceksen öldür, nedir gayen ? '
'-İndik ineli bu ovaya çenen durmaz...'
'-Dostumu düşman bir türlü göremem.'
'-Dost dostu böyle ardından vurmaz! '
Ayvaz doldu. Ağlamaklı bir sesle:
'-Yiğidim Köroğlu bak! Beni dinle...'
'-Ben kimim sen kimsin bilirim.
'-Ben de yiğitsem ancak seninle! '
'-Senin yerine geçmek geçmez aklımdan...'
'-Yiğidim Köroğlu ben ancak seninle..'
'-Birlikte alırım nam ve şan...'
Köroğlu, derince bir ah çekti derinden:
'-Ayvaz'ım ne varsa, bu ovada oldu bize...'
Düştük bu lafçıların yüzünden birbirimize.
'-Gel çıkalım şu yüce dağlar başına...'
'-Mertlik de orda yiğitlik de! '
'-Eğilirsen de yüce dağlarda eğil...'
'-Verelim sırt sırta yüce dağlar gibi...'
'-Ovalar, ovadakiler çöksün önümüzde! '
'-Bize bizden gelir şanımız da ünümüz de...'
'-Analım birbirimizi zor günümüzde...'