Kaburgası sayılan çocuk
Görünmezdir onlar
Zaten çocuklar
Görünmez olmak isterler
Açlık feragat etmiş dünyadan
Dediğim çocuklar yok artık
Onları sadece anneler görür
Boş kazanı kaynatır çaresizce
Gözyaşı ile doldurur o kazanı
Evladı mum gibi erimekte
Kim yaktı bu mumun ateşini
Bakamaz anne muma
Işığı öldürür onu her defasında
Sahi kim yaktı bu mumu
Bir tarafta servetin üstünde servet
Anneye miras kalmış bir feryad
Medet
Bu feryad bir gedik açtı arşta
Ulaşmaz mı insanın kulağına
Anne çocuğun kaburgalarını sayar
Yağmur çaresizliğe bürünerek yağar
Gözyaşı selinde yüzer dünya
Yine de insan bu iki gözlü âmâ
Çağrı İlhan
Kayıt Tarihi : 11.1.2021 01:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Çağrı İlhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/01/11/korluk-26.jpg)
Aşkları yapınca vatan Âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, Sevilen dolmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan Dil'ler olmuş vatandaşı.
Çıktık bir yola, yolumuz edebiyat...
Edebiyatın bir dalında açmak için çiçek.;
Şair olduk, ilhamımız "bal" naat...
Arıların kovanında dolmak için petek...!
Aranızda yoldaş olmaktan...
Sizi de aramızda görmekten gurur duyduk kardeş.
Tebrik ederim. Yüreğinize sağlık sn Çağrı İLHAN
Saygılar sunarım...esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (1)