Yağan yağmur akacak yatağını bulur da,
Dal kırılıp suya düşende ışkın’ını verir.
Döner kendi ekseninde dünya sessiz.
İçinde biriktirir suskunluğunun gücünü.
Kim kime hizmet eder bilinmez bir kaos.
İnsan ki; kendi tarihini yazar durmadan.
Ölüm; doğal ayıklayıcı tırpanı birilerinin elinde.
Biçer insanlığın yabanıllığında bir ot misali.
Körlük; bakmak değil görmesini bilememekte.
22 Temmuz 2007
Kayıt Tarihi : 22.7.2007 23:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Değişim ve dönüşümler umarız ki insanlık adına umut vadeder...
![Fatma Güven](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/07/22/korluk-2.jpg)
güzel bir söz yeterki bakmasını bir kaleminize yüreğinize sağlık.''
Biçer insanlığın yabanıllığında bir ot misali.
Körlük; bakmak değil görmesini bilememekte
HAKLISINIZ GÖRMEK İÇİN BAKMAYINCA:::KUTLARIM. ANLAMLIYDI:SAYGILAR
Toplumsal içerikli bir şiir...Güzel de işlenmiş...
Kutlarım Fatma Hanım
Selamlar
TÜM YORUMLAR (6)