Korkuyorum Şiiri - Taha Yavuztürk

Korkuyorum,
Sevgisi aşınmış, vicdanı tükenmiş,
kalpler arasında yaşamaktan.
Bir sızı değiyor dişlerime, irkiliyorum
umarsızca savuruyorum bakışlarımı,
bir iki adım daha demeden, sancılanıyor gene kalbim
bir ağaç dibine çöküp cigaramı yakıyorum.
Önce bir sis bulutu kaplıyor gözlerimi sonra sağnak başlıyor yanaklarıma
Islanıyorum sensizliğin girdabında
Simsiyahım şu renk cümbüşünün içinde
Kalabalıkların arasına dalıyorum,
yalnızlığımı bastırmak için
Adını haykırıyorum içimden,
duyacaklar diyede korkuyorum
yüreğime değe değe
Haykırıyorum seni
beni sende duyma bir ben duymalıyım bunu
Bir ben bilmeliyim bu kan ağlayan sevdayı
illa biri bilecekse kuşlar bilsin
ağaçlar yada dalgaların aşındırdığı o kayalar
Bir onlar anlar beni bir onlar paylaşır yalnızlığımı
Genede bunca şeyin üstüne sevda Türküleri söylemeliyim
Seni düşünmeliyim sonra
Adın düşmeli şu çıkmaz aklıma
Yüzün olmalı gözlerime perde
Adın kurtuluştur bilirim ama söylememeliyim
Can kuşum, hayalim...