Korkuyorum Yâr Şiiri - Cengiz Erdoğan 3

KORKUYORUM YAR

Umudun üşüyor ellerimde.
Ve düşüyor
Gözlerimden bir bir hatraların.
Kırık Kalbimin orta yerinde
Dünden kalma bir yangın.
İçimden bir çığlık kopuyor,
Sana sitem dolu yalvarışlarımla birlikte.
Korkuyorum Yar..
Senden git gide.uzaklaşıyorum.
Korkuyorum yar..

Sensizliğe günden güne alışıyor,
Sonunu kestiremediğim
Bir kıyamete yaklaşıyorum.
Gözlerimde Birikmiş hüznüm doluyor avuçlarıma.
Düşlerim karışıyor Yalnızlığıma.
Sensizliğimden kalan onca acı çöküyor
Varlığıma,
Saklayamıyorum.
Umutsuzluğumun gölgesinde
filizlenen
Sevdandan, sonra yokluğunun belasında
Karanlığa karışıp da kendimde
Kaybolmaktan korkuyorum.
Korkuyorum Yar.

Gitgide saplanıyorum bu Kara yazgıya.
Geceye dönüyor İçimde bütün aydınlıklarım.
Bütün Çırpınışım nafile, Kaçışlarım,çaresiz
Sensizliğe sonsuz bir hızla Düşüyorum.
Ve üşüyorum yalnızlığımda.
Yağmurlarım dinmiyor toprağımda.
Bir telaş kendi yağmurumdan kaçıyorum.
Bütün Çırpınışlarım nafile,
kaçışlarım Çaresiz.
Yağmalanıyorum.
Bıçak sırtı sancılarım saplanıyor gönlüme.
Dağılıyorum.
Tükeniyorum
Senli günlere
Umutlarım gibi, tükenmişliğe bırakıyorum.
Şakaklarımda derin bir sızı gibi
Saplanıp kalıyor, Yokluğun.
Korkuyorum yâr

Sessizliğime inat
Çığlık çığlığa haykırıyorsa da yüreğim.
Ben susuyorum..
Suskunluğum bile kar Etmiyor sensizliğime.
Gittiğin günden Beri ne varsa payıma düşen acıdan.
Ayyuka Çıkıyor yüzümde ki çizgiler de,
kopuyorum Kendi dalımdan...
Günden güne soluyorum.
Seni unutmaktan çok korkuyorum.
Kokunu, Dokunuşunu, hatta adını bile.
Unutmaktan Korkuyorum yar.
En çok da Beni unutursun diye korkuyorum…

GeNcO_27
Cengiz ERDOĞAN✍🏼