Korkuyorum Şiir Yazmaktan

Nefesim tükeniyor...

Seni içimden koparırcasına çığlıklar atıyorum
serin bir havada
demir parmaklığın
beynime işlediği o kalın urgana
hapsettiğim kelimeler gibi titriyorum
Soğuk öyle bir işlemiş ki bedenime
tenine dokunmadaki manayı arasam da gözlerinde
küçük bir rüzgar tanesinin gökyüzündeki
çocuksu hayallerine takılıyorum.

Seni,kimi bilmediğim sokaklarda
kimi bakmadığım yağmur altlarında arıyorum
hücrelerine işlemiş
cinselliğin en kısa yolunda tutunuyorum terine
Damlacıklarından süzülen
efsanevi güzelliğinle haykırıyorum dünyaya
seni sadece sen olduğun için değil
beni bende buldurduğun için seviyorum.

Nefesim tükeniyor...

Şimdi hangi gitmelere ağlasam?
bilmediğim bir sokağın
görünmeyen en uç noktasına koysam seni
koşar adım yaklaşsam vücüduna
sonra kollarının arasına bıraksam o yorgun bedenimi
bıraksam nefesimi,
sana tutunsam
sana dokunsam
Şimdi hangi gitmelerine ağlasam?

Nefesim tükeniyor...

Aşığım
bir kuşun gökyüzündeki maviliğe uyumuna
aşığım
gelinciklerin rüzgardaki abidevi güzelliğine
gelincikler
çocukluğumun çiçeği
aşığım
sana
ve bahara...

Tükendi nefesim...
çıldırmak en akıl kârı diyorum
kalemime hükmedemiyor duygularım
korkuyorum
şiir yazmaktan
anne gel kurtar beni
kurtar
bu dikenli rüyadan! ..