Korkuyorum Herkes Kadar

Korku-
Korkuyor-
Korkuyoruz-
Korkutuluyor-
Korkutuluyoruz.

Korkunun birleştirdiği yüreklerle on kişi bir arada bulanamıyor, buluşamıyoruz.

Ne konuşabiliyor ne soru soramıyor fısıltıyla konuşabiliyoruz.

Herkes çark etmiş dağınık bir sona doğru sürükleniyoruz.

Sarsıla - sarsıla açılıyoruz.

Zaman belirsiz, zaman renklerin soldurduğu, çürümeye yüz tuttuğu bir bilinmezliğe doğru çekiliyoruz.

Zaman. Adaletsizlik. Onur kırıcı. Gurur kırıcı. İşgalci.

Kendini kabul edemeyenlerin hışmıyla sav-ru-lu-yo-ruz.

İki yüzlülük, hor görme, kibirlilik, tepeden bakan gözler, küçümseyen aşağılayan sözler, tacizler, bizi övünçlerimizle, kahramanlıklarımızla, yeniden doğuş masalımızla rahatsız eden yere seren tepeledik diyen ağır sözlerle sindiriliyoruz.

Tanıyamıyorum, tanıdığım yüzleri kuşku dolu, kuşkulanıyoruz. Senin için bizim, ülkemiz, hepimiz için.

Gazete, tv haberlerinden telefonlardan, yollardan, insanlardan, geceler, gündüzlerden, sabahlardan, seslerden, sessizlikten, öfkeden, nefretten her şeyden, herkesten.

Korkuyor-uz, korkutuluyoruz.

Bu acı değil, bu hıçkırmak hiç değil bu içe dönüklük bu sindirilmişliği içime sindiremiyorum.

Korku-yor-um.

Herkes gibi herkes kadar korkuyorum herkesten, her şeyden, her yerden.

Bizim kalemiz,
Bizim kıblemiz,
Bizim sığındığımız Tanrı’ dır.

Tanrı’dan başkası ve başkalarından, Tanrı’dan daha fazla korkuyor, korkutuluyoruz.

Acılarımızdan rant sağlayanlardan, acılarımızdan oy toplayanlardan. En mahremlerimiz gözler önünde serenlerden, dinleme aygıtlarıyla donatılmış evlerimiz, odalarımız. Hangi dönem, hangi çağdayız?

Korkuyorum.

Önyargılar: Sayfalar dolusu
Önyargılar: Son yargılar
Yargısızlar: Yazıyor sonu

Hangi doğruya doğru
Korku dolu, boş insanlar çağına doğru mu?
Doğru mu? Hangi doğruya doğru?

Tarihini aşağılayanlardan, öfke saçanlardan, içimizdeki kurbağalardan, yılanlardan ülkesini seven işçi-emekçilerini tekmeleyenlerden kor-ku-yo-ro-ruz.

15/10/09