Korkuyorum, Acıyorum Ve Üzülüyorum

Ambulansla hastayı götürüyorlar.
Hastaneye yetiştiremeden.
Ya yolda ölürse diye.
Çok hem de çok korkuyorum.

Polisler mahkumu götürüyorlar.
Acımadan,
Gözyaşına aldırmadan.
Bileğini kelepçe sıkarsa.
Mahpushanede ruhu sıkılırsa.
Adına katil damgası vurulur.
Sabıkalı diye iş, eş vermezler.
Artık dostları bile yüzüne bakmazlar diye.
Çok hem de çok acıyorum.

Öleni toprağa gömüyorlar.
Sevdiklerinden, sevenlerinden ayrılıyor.
Sualleri sorulur da cevap veremezse.
Ya cehenneme girerse diye.
Çok hem de çok üzülüyorum.

Mehmetçiği askere gönderiyorlar.
Daha bir günlük askerken.
Vatanını koruyamadan.
Teskeresini almadan.
Sılasına, anasına, babasına kavuşamadan.
Ya şehit düşerse diye.
Çok hem de çok korkuyorum.

Kızla oğlan evleniyorlar.
Cici bici geçinirken.
Bir küsüyorlar, bir barışıyorlar.
Kavga yapmaya başlıyorlar.
Daha ana baba olmadan.
Daha bebeleri doğmadan.
Bir gün ayrılacaklar diye.
Çok hem de çok acıyorum.

İhtiyarları huzurevine koyuyorlar.
Boynunu bükmüş oturuyor.
Gelecek evlatlarını, dostlarını bekliyor.
Kolundan tutanları, gelip gidenleri.
İlaçlarını, bir yudum su verenleri olmuyor.
Evlatlarına hasret,
Aç ve susuz ölecekler diye.
Çok hem de çok üzülüyorum.