Oturmuşum yolun ortasında karanlıkta bekliyorum.
Birinin önüme doğru ışık tutmasını istiyorum.
Artık kendi başıma kalanına devam edemiyorum.
Çünkü ben hem yalnızlıktan hem (de) karanlıktan korkuyorum...
Bilmiyorum belki garip geliyor duyguları hissedemiyorum.
Yaşantı olgusundan ne zevk ne hüzün tadabiliyorum.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta