Ehemmiyetsiz bir süreçte ilerlerken;
Yolumun hangi tarafta olduğunu düşünüyordum.
Sanırım biraz korkuyordum.
İçim ürperiyordu.
Bu korku;
Yalnızlığın verdiği bir histi.
Korkum;
Ehemmiyetsiz süreçte yalnız yürümekti.
Ama asıl korkum ;
Yalnızlık değildi.
Asıl korkum çok daha farklı bir şeydi.
Asıl korkum zamandı.
Evet korkum zamandı.
Kayıt Tarihi : 9.12.2020 20:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!