Kelimelerden korkuyorum, şiirlerin ağlatmasın dan ve günün bu saatinde şair olabilmek yoruyor insanı. Düşünki göğe uzanan ellerimiz yoruldu artık, düşünki yaprak bile şikayetçi değil buruşup solmasından. Gittikçe azalan gün batımı, mor karanfiller, uzak tutun benden ışığı o gelene kadar, hiç bir soğuk hava dalgası çalmasın kapımı. Dişini dişime tak sevgilim her yer balçık..
Kapı eşiklerine takılıyorum, değişmek den korkuyorum, kapı eşiklerinde uyuyorum.Sular bulanık, kafam kadar bulanık..
Ağzım dolu, bu şiiri de sen okur musun
Özgür Doğan 2Kayıt Tarihi : 17.4.2014 11:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!