Korkuyorum Şiiri - Ender Deniz Kaya

Öylesine korkuyorum ki, ölümün bizi ayırmasından,
Korkumdan kendimi öldüreceğim.

Tanıdık bir hikayeyi andırıyor, yaşadığımız.
Ben Adem'im, sen Havva,
Aşk bir elma, ölümüne kırmızı.

Arka bahçesindeyiz cennetin,
Tanrı bizi görür,
Oyunumuz bozulur diye korkuyorum.

Bir namluyu andırıyor dudaklarım,
Tamı tamına şakağıma hedeflenmiş,
Hedefe kilitlenmiş.
Tetiğin düşmesinden değil,
Namlunun düşmesinden korkuyorum.

O namlu,
Dudakların,
Elma,
Kırmızı!

Ve ben,
Beynime saplanıp,
Hayatıma son verecek,
İçimden geçecek,
Beni şüphesiz bitirecek o merminin,
İki dudağının arasından fırlayıp,
Beni ıskalamasından korkuyorum.

İçimde şaha kalkan kısraklar var,
Dört nala, sana koşuyorlar içimden.
Birine bin ve saçlarını savur çöle,
Ben seninle gelmiyorum.

Korkuyorum.