Korkuyorum Şiiri - Tuba Aydın 2

Beynimin içinde bir örümcek geziniyor
neye umut bağlasam ağını atıyor

Her yer karanlık
Ve ben çok korkuyorum
en çok da kendimden...

Düşersem tutamam elimi, biliyorum
Kendime dua okuyup aynalara gönderiyorum
kırık camlar ardından seyrediyorum dünyayı
gördüğüm herşey bana gelmeden kırılıyor...
her yer buz kesiği,
benim canım acıyor...
en çok da ben acıtıyorum...

Ne zaman gülümsesem içim kanıyor
bir kurşun deliyor maskemi
acımın karanlığı çıkıyor ortaya
ve ben ağlıyorum
içimi yakan zehrin son damlası dudağımda
mutlu olmaktan korkuyorum

korkuyorum

korkuyorum