Korkuyorum Şiiri - Halil Aydın

KORKUYORUM
Öylesine yalınızım ki
Kendimi sanki
Kaf dağının arkasında gibi
Yalnız ve korumasız his ediyorum

Yine yalınızım
Pencereden dışarı bakıyorum
Yağmur yağıyor rüzgarla karışık
Yağmur damları pencereme vuruyor
Ağaçların dalları rüzgar önünde
Islığını çalıyor
Gökyüzü kapkara
Şimşekler arka arkaya
Işığı gözlerimi yalıyor
Yüreğimi titretiyor
Arkadan gök gürlemesi
Kulakları sağır ediyor
Doğa sessizlikte
Türküsünü söyleyip duruyor

Sessizliği dinliyorum
Pencereme vuran yağmur damların sesine
Sobamda yanan odunların çıkardığı fısıltı
Şeklindeki sesler kulağıma geliyor
Bir inleyiş şeklinde
Bir ağlama sesi gibi
Bir eriyişin
Bir dönüşümün
Acısını haber veriyor gibi

Anılar geliyor aklıma
Sanki bir iğnenin batışı gibi
İçimi acıtıyor.
Bazıları mıh gibi
Yüreğime çakılı
Ne kadar uğraşsan
Sökülüp atılmıyor
Yağmurun dinmesini bekliyorum
Hemen sokağa çıkmayı istiyorum
Ama öylesine bir ses
öylesine bir ürkeklik
Sarıyor içimi
Arkadan gelen bir aracın çarpması gibi
Toroslardan kopup gelen çığ
Benim yada sevdiklerimin üstüne
Düşecek gibi korkular
Kaplıyor içimi

Robinson gibiyim tek başıma
Balta girmemiş bir ormanın ortasında
Kayaların dibinden kaynayan pınarlar
Ulu ulu ağaçların arasında
Binlerce kuşların türkülerini söylediği
Ortamlarda
Binlerce meyve sebzelerin arasında
Eşsiz çiçeklerin çıkardığı kokular
Ortamında yaşayan robinson gibiyim
Ama korkularım var yinede

Ya vahşi o hayatın
Vakti saati belli olmadan
Acımasızca avının üzerine
Çullanıp kan revan içinde
Avını parçalayıp yok edişi gibi
Korkular kaplıyor içimi
Uykularım kaçıyor
Acılar sarıyor içimi
Hep o korkuydu içimdeki
Ya bu yaşananlar son değilse
Sıra; ya da dalgalar kime ki
Bekliyoruz durur bel ki
18/ 01/2012
HALİ,L AYDIN(Sizden biri)