Korkuyorum Şiiri - Sevgi Karadeniz

Bir öfke büyüdü günle beraber
Hıncını kimden alacağını bilmeden
Ben merdiven boşluğuna sinmiş
Küçük bir çocuk ölesiye korkan

Beklemeyin beni gelmeyeceğim
Güneş gözlerimi acıtmakta
Güne uyanmayacağım
Rahat bırakın beni
korkuyorum
insansızlık kol geziyor her yerde

Yarım yarım yaşanmış
Mutluluğu tanımamış hayatların
Ağırlığını taşımaktan yoruldum
Karanlıkların içinde
ışığa kavuştuğuna inanmış insanların
sahteliğinden usandım
Ve öyle zorluklar aştım ki
Temizlemek kolay olmadı hayatımı
Çekin sevgisiz ellerinizi üzerimden
İnat ediyorum işte
Güneş gözlerimi acıtmakta
Güne uyanmayacağım
Utanmıyorum saklamıyorum
Korkuyorum hem de çok korkuyorum
İnsansızlık kol geziyor her yerde