Korkuyorum Şiiri - İhsan Taşdelen

Sen…!
Telefonun ucunda,
Ben burdayım.
Yani karşında,
Yani,
Bir adım uzağında.
Belki de.!
Umudun ışığında.
Hani.!
Bir umut ışığı yanar ya.
Hani..!
Belki parlar ya.
Yada Dünyam kararır ya.
İşte ondan korkuyorum.

Biliyorum.! ?
Korkunun ecele faydası yok.
Yok ama,
Ya kalbini kırarsam.! ?
Ya geriye atılırsam.
Yada ne biliyim.! ?
Yüreğimde ki aşkımı yakarsam.?
İşte ondan korkuyorum.
Aslında biliyor musun.! ?
Hayat o kadar karmaşık ki,
Ve o kadarda acımasız ki,
İnsan bir şekilde tesadüf mesadüf tanışır.
Aşık olur anlaşır,
Hatta birazda kavgaya karışır,
Sonrada,
Yeniden barışır,
Birde bakmışsın ki,
En küçük hata,
Sevgilinden,
Sevdiğinden ayırır seni.
İşte ondan korkuyorum.
Dedimya..! ?
Sen telefonun ucunda,
Ben burdayım,
Belki yanı başında,
Belki de çok uzaklarda,
Tesadüfte olsa tanışmak kolay,
Anlaşmak kolay,
Hatta..!
Sevmek ve sevilmekte kolay.
Birde aşık oldun mu tamam.
İşte o zaman yandın.
En küçük hata.
Her şeyi siler.
Sevgilin,
Sevdiğin,
Her şeyin gider

İhsan Taşdelen
03 / 10 / 2010