Nihayet bir pazar günü açtım kapılarımı.
Özen göstermedim kendime.
Saçım karışık, sakallarıma aklar düşmüş.
Yüreğimse hala senin ellerinde.
Geri istemeye yüzüm yok elbet.
Yüreğin geri istendiği nerede görülmüş.
Bırak sende kalsın biraz daha
Geri versen de kaçar gelir sana zaten
Yüzümden düşen bin parçamı,
Toplamaya çalışıyorum hala.
Yapıştırmak için gözyaşımı kullandım.
Döküldü tekrar birer birer.
Aynaya bakmıyorum ya da bakamıyorum.
Aslında aynada kendimi görmekten korkmuyorum.
Kahverengi gözlerimin gözbebeğinde
Seni görememekten korkuyorum.
Kayıt Tarihi : 22.3.2022 21:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Savaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/03/22/korkuyorum-397.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!