Korkuyorum Şiiri - Keziban Karataş

Dengeler değişmiş, düzen bozulmuş,
Yaşamaya bile çok korkuyorum.
İyiliğin adı şimdi menfaat olmuş,
Dengemi bulmaya çok korkuyorum.

Sevginin yerini cinsellik almış,
Namuslu insanlar gerici kalmış.
Çirkeflik diz boyu, ahlak kalmamış,
Bende bu çamura düşmekten korkuyorum.

Bildiğimiz doğrular birer, birer silinmiş,
Namertlikle, kalleşlik hep marifet bilinmiş.
Parası olan herkese ağa, paşa denilmiş,
Çıkarlar uğruna harcanmaktan korkuyorum.

Bilimin yerini cehalet almış,
İlimden, irfandan eser kalmamış.
Aptala yeniden paye verilmiş,
Bunların arasında kalmaktan korkuyorum.

Güvenemez olmuşuz artık hiç kimseye,
İnandığımız herkes sanki el olmuş.
Değerler silinmiş, rezillik diz boyu,
Düzenin çarkına uymaktan korkuyorum.

Kadınla, erkekler hep yer değiştirmiş,
Özgürlük ahlakın yerini almış.
İhanet, kalleşlik hüner sayılmış,
Güvenmekten bile çok korkuyorum.

Tabiat değişmiş, denge yokolmuş,
Saf olan hiç bir şey artık kalmamış.
Teknoloji bilgiyi almış götürmüş,
Cahille bir olmaktan çok korkuyorum.

Beyinler boşalmış, insanlık bitmiş,
Özde sahip olunan ne varsa hepsi gitmiş.
Geriye kalanlar yalnızca kötülükmüş,
Bu düzende kalmaya çok korkuyorum.