Korkuyorum Şiiri - Sadi Saçak

Her gülümseyişimde,
Her mutlu oluşumda,
Kederlenmekten korkardım sonrasında,
Gülmenin bedelini üzülerek ödemekten korkardım.

Her vuslat anında,
Ayrılmaktan korkardım,
Büyük bir özlemle beklediğim,
Sonunda kavuşabildiğim,
Sevdasını çektiğim o eşsiz düşten,
Ayrılmayı düşünür ve,
Korkudan solardım,
Sessizce.

Her koşuşumda,
Düşmekten korkardım sertçe.
Yanımda kimsenin olmayacağını bilirdim çünkü,
Yere düştüğümde.
Kolumdan tutacak kimse olmayacaktı düşünce,
Tek başıma olacaktım.
Ayakta olanlar çoktan gitmiş olacaklardı,
Onları yakalayabilmek için kalkmalıydım,
Ve koşmalıydım.

Her gece oluşunca,
Onu düşümekten korkardım.
Onu her düşündüğümde çünkü
Kimse fark etmese de sessizce ağlardım.
Gözyaşlarımı içime akıtırdım,
Kızılcık şerbeti içtim derdim ama ağlardım.
Geceleri bu yüzden bir türlü sevemedim,
Ve alışamadım karanlığa,
Karanlıkta çok şey tuzak kuruyor insana,
Çok kişi çıkıyor düşürmek için karşısına,
Sevmiyorum bu yüzden geceleri
Geceler tırmalıyor içimdeki kederleri.

Her kar yağdığında,
Ben bir pastaneye girip,
Soğuğu dışarıda bırakarak ısınmaktan korkuyorum.
Çünkü onunla yapmıştık bunu,
Birlikte beslemiştik umudu.
İşte onu hatırlıyorum her kar yağdığında,
Kendime unutturmaya çalışırken ben,
Yüzüme çarpa çarpa tekrar gelmesinden korkuyordum.

Kızıl saçlı kadınlardan korkarım,
O`ndan ayrıldığımdan beri.
Korkarım her karşıma çıktıklarında,
Hepsini bir öldürmekten,
Sonra da kendimi...