Korkuyorum Şiiri - Kadir Orakçı

KORKUYORUM

Seni senden habersiz sevmek acı verse de
Yine de bu halimi, sezmenden korkuyorum
İçimdeki volkanı cümle alem görse de
Yalnız senin bu sırrı çözmenden korkuyorum

Aşkımı ilan etmek cesaret istiyorken
Yüreğim konuş diyor,dilim hep sus diyorken
Dostlarım sen bu aşktan ümidi kes diyorken
Beni unutsun diye yazmandan korkuyorum

Leyla gibi aşkı duy çöllerdeki izimden
Şirin ol da Kerem'i seyret benim yüzümden
Ah bir de düşmesi var belki senin gözünden
Gidip başka gönülde gezmenden korkuyorum

Hergün dönüp kalbime olmaz bu iş dedim de
Hep gizledim seninle mutluluk düşledim de
Telâfisi imkansız kabahat işledim de
Yakalarsan bana çok kızmandan korkuyorum

Kalbe işlenen nakış bir ömür sökülmez ya
Zafer gelmeden burca sancaklar dikilmez ya
Hani hergün içenin kahrı hiç çekilmez ya
İçmeden sarhoş olup sızmandan korkuyorum

Sen fabrikatör kızı, bense şoför parçası
Pervazına konmaktan ürker gönül serçesi
Sende yürek tuvali,sende vicdan fırçası
Beni mahcup, sersefil çizmenden korkuyorum

Korkuyorum yar beni el-alemle bir görüp
Gözlerimde kanlı yaş, saçlarımda kır görüp
Alay eder, kınarsan, beni aciz, hor görüp
Ulu orta her yerde bozmandan korkuyorum

Davul bile dengine sözünü hatırlatır
Ya da saygı duyarsın kırmazsın gönül hatır
Yazdığım şiirleri suratıma fırlatır
Yere düşen çiçeği ezmenden korkuyorum

Habersizce severim ümidim devam eder
Bilmiyorum cevaben yüreğin bu na ne der
İnsan ölür Allah'a olan borcunu öder
Yaşarken mezarımı kazmandan korkuyorum

Kadir ORAKCI