Korkuyor çünkü Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Beylik söz söylenir, köle diliyle,
Yalana boyanmış sözünün rengi.
Afra tafta yapar, düşük haliyle,
Rol icabı oynar çalgı ve çengi.

Gerçi kim görünür? Olduğu gibi,
Herkes kendisinden güçlüye tabi.
Ya manevi lider, ya ağır abi,
Merak ettiğim kim? İnsanın dengi.

Ruhu bir bohçanın içinde saklı,
Saklandığı yeri gizliyor aklı.
Sanır ki bu halde bulunmak haklı,
Ruhunun verdiği karar sa hangi?

Özgün iradesi güdük kalınca,
Hemen biat edip, uyar halınca.
Belki de bir kabın sapı olunca,
Kabın kendisi mi olmuştur sanki?

Köle ruhlu kişi bağlıdır ele,
Azat etsen bile ruhunda köle.
Tenhalarda coşup gelirken dile,
Durmuş oğlu susar, korkuyor çünki!.