Belki birkaç ay geçti yollarımız ayrıları, zaman o kadar uzun geldiki yokluğunda, geri dönmeyeceğine alışmaya çalışmak, çok yordu varlığımı. Neydi seni bana getiren, beni sana esir veren. Şimdi düşünüyorumda; beraber olduğumuz halde, geldiğin gibi gideceğin korkusuyla yaşamaktansa ‘hiç yaşamamayı tercih ederim.’
26.03.2005 / 09:50 / ümit engin
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman