Korkuyorum Şiiri - Kadri Kırmızıtaş

Zaman sam yeli gibi esip geçiyor
Suskunluğun yaralıyor ruhumu
Gün geçtikçe soluyor güllerimiz
Görmezmisin duymazmısın bilmezmisin
Beni unutursan bir yanın eksik kalır diye
Çaresizliğimden KORKUYORUM

Yarınlarıma hep seni yazıyorum
Her gün kalbine sevdanı yüklüyorum
Hasrettin buram buram kokuyor
Binlerce isyanım olsada suskunluğuna
KORKUYORUM

Sana kavuşurmuyum bilemiyorum
Bir korku var içimde içten içe kemiren
Sensizliğine bin kere ölüyorum
Gözlerine bakan olur diye
Ya bakışların başkasına gülerse diye
KORKUYARUM

Uzakta olsan karanlık gecelerimi aydınlatıyorsan
Tutmadan ellerin sıcaklığı ısıtıyorsa ellerimi
O yürekki seni arzuluyorsa her an
Hak etmeden sevilmekten
Sesini nefesini bu kadar özlemişken
Sesini duymamaktan
Kokunu içime çekememekten,
KORKUYORUM.

Korkuyorum seni seyretmeye doyamadan gitmekten
Yüreğimdeki kışlara hiç bahar gelmez diye
Hayalimde süslediğim resmindeki kardelenler solarsa
Artık virane yüreğimde baykuşlar tüner
Ya kalbimin tek sahibi sahipsiz bırakırsa diye
İncinmekten değil incitmekten
KORKUYORUM

Korkuyorum anlıyormusun
Bir gün kapıları sonsuza kilitleyip unutmanı
Seni aramakla kalan ömrümün bulmaya yetmemesini
Beyhude diye yitip giden emeklerim zay oluşunu
Ne bileyim içimde habis gibi büyüyen özlemi
Ya sana derdimi anlatacağın günün sanki gelmeyeceğini
Söyleyeceklerimi söylemeden öleceğimi
Sen terk edince seni unutmaktan
KORKUYORUM, KORKUYORUM

Korkularım dizi dizi anlatıyom bitmiyorki
Kalem usandı yazmaktan kâğıtlar yetmiyorki
Biri bitiyor biri başlıyor korkular insafsızca
Uzayıp gidiyor vesselam
Söz tükenir sevgimi anlatmaya hayat kalmaz diye
Zamanı gelince sensiz ölmekten
KORKUYORUM
BEN KORKMAKTAN KORKUYORUM

22.09.2001
Kadri KIRMIZITAŞ