Korkutmasın Seni Şiiri - İdris Çetin

Dağların yüceliği,
Korkutmasın seni.
Yolların inceliği,
Ürkütmesin seni.
Yolcunun kılıcı nefsiyle,
Tırmanır, çatık kaşlı dağlara.
Zirveye ulaşmak da var;
Bir adım atamamak da…
Bu yol için bir an düşünmezsen,
Slogan halkasını boğazına geçirirsen,
Gidersin aşağı tepetaklak;
Tabana yıldırım gibi indiğinde,
Ne burun bulursun, ne de kulak.
Kalbin çalışmazsa, söner hayatın,
Başıboş gezip durursun bataklıkta,
Bir yudum için çalmadık kapı,
Bırakmazsın bırakamazsın…

Kapılar suratına çarpılır bir bir,
Ümit dalların kurur sönmüş ocakta,
Dilin de tat almaz olur dudakta,
Dimağ; hâlâ mı hâlâ medet umar bataklıkta.
Yuvarlandıkça yuvarlanır,
Ta ki kemik, toz oluncaya kadar.
Engin bir umutla, ulaşmaya çalıştığın hedef,
Seni kil gibi eritir, hayatın ortasında.
Yüksek uçmak gayet hoş olur,
Bu sarhoşluğun girdabına kendini kaptırmak,
Yüzdürür insanı, hayal dünyasında.
Kol ve bacaklara kramp girme endişesi,
Alı kor doğrudan seni, akılsız başın düşüncesi.
Yüksekten düşmenin bedeli,
Seni yollara çakıl taşları gibi dizmektir.
Buna ister razı ol, ister olma,
Bu çile ve azap dolu hayat,
Aklını başına alıncaya dek sürecektir.

08. 03. 1992
Konya