Korkutmasaydınız...

.

sözden önce su şarkılarını söylerdi;

bizsiz öykülerden pay çıkarıyoruz
yeni ıslanmış yer kayarken dirseğimden
sizli şeyler düşünüp şiirlerin gövdesinde
eskiden kalma rızasız ağıtlar kazıyoruz gölgelere
tüm kelimeler bilindik artık
tüm sesler duyulmuş
ve tüm yüzler kendine gülerken bir yerinde satırların
okudukça kanıyor deniz bağırıyor sonra
payımız almadan gideceğiz ne acı
acı değilse bile gelip geçen burun sızısı
her yağmurda uğurlarken sana gelen ayakları
bir yerinden tut kaçmasın uçurtmaların rüzgarı

biliyorum her gölge ölümlü
yüzümün ayırdında her gün yabancı
şurası köse diyorumda bırakıyorum
özlüyorum sevdiğim bıyıklarımı
nasıl yaşlı duruyorum söğüt dallarında
salkım saçak geceler dökülüp gidiyor
kitaplar bile kesmiyor soruları
cevaplarım tükeniyor içimde şehrin bitiyor

herşey büyüsün benden sonra
artık yeminim kalmadı kaçanlara
belki keşkelerden çıkarsam yola
pişmanlığa başka ad olacak ayrılıkta
herkesi sevebilirim yalnızlığımdan başka
avutmak kolay nasılsa çıkarsızlıkla

biliyorum ki yalancıyım
bal gibi diş biliyorum gömleğinize
gözlerim serseri çocuk yedi tepeyi gezen
annem ağlama diyor kanarken sonbaharda
şekerim yok artık diyorum
tuzum kırağı karanlığın tayfında

oysa gülebilirdim gözlerinizde
el çırpıp korkutmasaydınız
işte uyandım...

söz yılı /