Korkusuz Kahraman Şiiri - Çağlar Doğu

Gün yine alabora oluyor ve birileri mırıldanıyor öykülerini
Üç beş parça tohumladığım sana tabi muhabbet
Yerini derin karmaşık huzursuzluklara terk ediyor
Belli belirsiz yansımaların orta yerinde
Öylesine kişiliksiz zincirlendiğinden olsa gerek yaşama
Bırakamıyorsun sahip olmadığın kadarında
Bense öngörülerde bulunmakla meşgulüm
Hiç göremeyeceğim birçok şeyin öngörüsü

Öyle bir suret mümkün mü bilebilsem
Yoksa da aramayı bırakabilirdim
Belki bırakamazdım da bırakmayı denerdim
Sigara bira gibi esrar gibi
Ne kadar tiryakiliği varsa hayatın
Hepsi gibi hiçbirine bağlanmayarak kopmak
Yok bir hayatın bilinmesinden daha imkansız olarak

Garipti senin gibilerin gerçekliğine inanmak
Öyle ki bildiğin kadarını tanımıyor değildim
Yalnız o girdabından yaşamın kurtulmak
Veya girdapların sonsuzluğu olarak kurgulanmak
Hepsi bana uyuyor gibiydi hiçbiri bende olmasa da

Ardımda bıraktığım bu soğuk zamanların kuytusunda
Prangalara vurulmuş yüreğimi kurtaracak
Korkusuz bir kahraman olmayı bekliyorum
Bir umuttur bilinse de hatırlanmaz
Bir hatıradır bilinse de umutlandırmaz

Karşıtlıkların piyasa ettiği kahpe bir zaman işte
Ne kadar deli sevda var olduğunca
O denli fazla olacak ihtiraslar
Bense kendimi şanslı görmüyorum
Nerelerde kaldı ki anlatıladuran masallardaki
Bir ipine bağlanamadığım intiharlar