Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Güzel, anlamlı bir şiir. Okurken, korkunun aslında ne kadar özlem çağrıştırdığının farkına varıyorsun. Bütün korkularımız sevgiye ulaşmak üzerine olsa. Tebrikler. Reşat Karabağ
İşte Seviyorum
Mücadelem aslında kendi nefsimle
Bilmeden girdabın içine dalmışım
Sevdama çırpınıp duran sağa sola
Diyorumki sana işte seviyorum
Nasıl olurda bilinmez duygularım
Kaybolup gidiyorum senin dünyanda
Yol arıyorum kendimi tutamıyorum
Diyorumki sana işte seviyorum
Unutmadığım tek hedefim o nokta
Sendeki bakışın sebebi güzelim
Canım bir tanem sevdam diyebilmektir
Diyorumki sana işte seviyorum
Bazen tanımakta güçlük çekiyorum
Bir tarafın soğuk bir tarafın sıcak
Fırtına esiyor durmadan üstüme
Diyorumki sana işte seviyorum
Bahri Çelik
çok güzel içten duygularla bezenmiş sevgi yumağı sanki sonsuzluk alemine bir dalış varki bu gidişatın sevgisi ablamın yüreğinde yoğrulmuş yoğrulmuş ve o küçücük yüreğe sığmıyor
sevginin muhteviyatından akla gelen her ne olursa olsun adı sevgi olsun saygılarımla tam puan bende bir şiirimle sevgine destek veriyorum saygılar yeni şiirlerde buluşmak ümidiyle
Yürekten kutluyorum.İlhamınız daim olsun.10+ant
hazangül hanım,
duygu yoğunluğu oldukça fazla,akıcı hoş bir sevda şiiri çalışması olmuş.
beğeniyle okudum..
Ne kadar güzel bir şiir arkadaşım..Ellerine emeğine sağlık.
Yürekten kutluyorum.
10 puan**anto
Selam ve Sevgiler.
Çok yahşi,sizi tebrik edirem.Sevgi ne zaman allanır ballanır bize karanlık.Çok hoşssan,aşk insanı her yerde tutabiler.
selamlar
ABLAM ŞİİRE YILDIZLAR DÜŞMÜŞ, TEŞEKKÜREDERİM
ben azeri sivesini cok severim. azerileride oyle, kardes ulkemizide...
tamamen anladim dersem yalan olur ancak cok sevdim siiri. ablacim ellerine yuregine saglik...
Bene o bakışla bakma bir daha,
Dönerem qüsseye, dönerem aha.
Bu sevgi xoş getmez vallah allaha,
Korkuram ben seni severem birden.
Begenıyle okudum tebrikler
Dilim sevmem dese gözüm yalanlar,
Melek de şeytan da halimden anlar.
Senin de içinde vardı yananlar,
Korkuram ben seni severem birden.
*
Can dost.
Şiirin çok çok güzel. Duygular resim gibi işlenmiş. Bunlara Azeri ağzı da eklenince tadına doyulmuyor. Güzel yüreğine saygılar benden.
Bu şiir ile ilgili 17 tane yorum bulunmakta