Kimsesizliği tek başına,
Bırakma sevdasıydı gelecek..
Hiçliğin karanlık endişesi,
Kaplamıştı tüm yıldızları.
Buram-buram kahrın kararıydı yokluk
Her şey yalnız kalmış,
Korku yalnız, huzur yalnızdı artık..
Güneş küle dönmüş..
Kahkahaların içi boşalmıştı,
Varlık çırılçıplak kalmış,
Fısıltıların bile renkleri solmuştu.
Hani benzeyişler,
Deyişler, sezişler, gülüşler..!?
Yalınayaktı endişeler,
Aslında hata;
Mantığın kavgadaki ısrarıydı..
Çünkü korkuyu korkutmak
Yok’u yok etmek gerekecekti..
Hayat yokluğa haykırdı,
Kulaklarını çınlatırcasına..
Varlık artık ses vermiş,
Endişe buharlaşmıştı güneşte.
28.02.2022
Kayıt Tarihi : 28.2.2022 16:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!