Sözümü “ben”le tartma, kıyasın tutmayacak!
Fikrimin kaldırdığı, kollarımdan ağırdır.
İstersen olur elbet, nedir ki, olmayacak?
Sana yüzyıl görünen, tarihte bir satırdır.
Artık oynama benle, oyunun tutmayacak...
Umudun kulakları, engellere sağırdır...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta