Korkunun Soytarısı! Şiiri - Ahmet Levent Ay

Sözümü “ben”le tartma, kıyasın tutmayacak!
Fikrimin kaldırdığı, kollarımdan ağırdır.
İstersen olur elbet, nedir ki, olmayacak?
Sana yüzyıl görünen, tarihte bir satırdır.
Artık oynama benle, oyunun tutmayacak...
Umudun kulakları, engellere sağırdır...

Sil geçmişi, sil baştan, sıkarsa hatıralar...
Kötü hatıraların, kinden tabularındır!
Hep onlara kesilir, en acı faturalar.
Fakat orda yazanlar, senin hatalarındır...
Artık bırak, oynama, tozlansın hatıralar!
Kırmışsan tabuları, geleceğin açıktır.

İki adım ötemde, umudun haykırışı,
Haykıracağım ben de, sesimi ona katıp.
Neden kimse düşlemez, bir çıkış arayışı?
Herkes biraz matemde, kadere suçu atıp,
Rahatlama peşinde, korkunun soytarısı!
Kadere hesap sorma, hayallerini satıp!