Korkunun Kokusu Şiiri - Celal Şahin

Her şeyi değiştirecek bir adımdı, gülümsemen
Huzur mu?
Kaos mu?
Son mu?
Yeniden başlangıç mı?
Gidişinle,etrafımı sardı korkusu yalnızlığımın,
Korkunun kokusunu bir ben alır oldum
Bu kokuyu kelp ve arılar alır sanırdım.

Eski hikayeler hep yenilenen
Sen kendine güvenini yitirdiğinde,varsa sana güvenen
Bir insan değil de bir ‘takıntı’ olduğunu bilirsen
En kötü aşamadasındır..

Ne kadar saf olsan da kafan dört kilodur
Konuşmaya çalışırsın dinlemezler,
Susarsın dinlemek için gözlerine bakarlar
Çağırırlar gidersin, gelmezler bekletirler.
Gururunu ayaklar altına alırsın bilmezler.
Herkesi sevemezsen, kimseye satamazsın.
Düşüncelerinle yalnız kalmak istersin
Düşüncelerin çoktan gitmiştir fark edemezsin.
Çekilmeye başlar damarlarındaki kan
Bitişini,tükenişini radyo anonslarında duyarsın.
Bu gece üzücü hikayelerin sağanağında
Önce tanımsız bir durgunluk sonra önlenmeyen fırtına.
Düşleri gerçeğe çevirmek sadece konuşmakla olmuyor
Ayakta kalmak isteyen benim! yeryüzü neden kayıyor?
Ön bahçeyi temizlemeye çalışırken evi unuttum.
Atları neden vururlar?
Bana ait bir atı neden başkası vursun
Tabancama tek kurşun koydum,
Kalemimi kırıp gidip yattım.
12/07/2004