Korkuluk öfkesi Şiiri - Arap Kurt

her mevsim gönlümde
her mevsim hazan
kalp atışlarımı saysam
çağların gerisine gider zaman

fikrim mızrak ucu
damarlarım azgın nehir yatağı
parmaklarım bıçak sırtını okşar
ayaklarımda mezar toprağı
ne mümkün
yaşarken
ölümü sıyırıp atmak içimden

bilmem ki
farkım var mı korkuluktan
boş dünyaya bekçilik ederken
kuşlar yuva kurar kollarıma
sevincim sadece bundan ibaret
öfkem korkuluk öfkesi kadarken

Affet Allah'ım