Korkulu Rüyalar Görüyorum Anne

eskiler;
“kapanırken kapının biri,
açılırmış bir diğeri” diyorlar.
yani;
kötü de olsa başa gelen,
“her işten bir hayır” bekliyorlar.
ama;
bu iş hep böyle olmuyor,
her işten bir hayır doğmuyor
ve,
yüzümüze kapanan kapıların ardından
başka kapılar açılmıyor.
hani;
başına gelmeyen bilmezmiş,
ve, açın halini ancak
aç olanlar bilirmiş.
demem o ki;
denize düşen sarılırmış yılana.
ve ben açım.
ve başımda bin bir türlü hal var,
her işte bir hayırsızlık
ve başka yerden açılmamacasına
birer birer kapanıyor kapılar.
yüzme bilmiyorum,
ve yüksekten de korkuyorum,
ve düştüm bir yarısında gecenin
karanlık sularına denizlerin.
boğuluyorum,
ama sarılmayacağım yılanlara
takıp da şarkıları saçlarının sarısına
..el vermesi için;
bekliyorum.
sırılsıklam,
ve her yanımdan kanıyorum.
uykusuz, yorgun, viran
ve yanıyor ciğerimin ortası.
sesini getirir bilmediğim bir şarkı,
gözlerinin yaşını getirir:
“okyanus mu iki şehrin arası
kaç saatlik yol ki şunun şurası? ”
azgın dalgalar, ölümcül
Aydan
ve yıldızlardan gözlerimize konuk
yakamozları boğan
ve kuşatmışlığında azgın dalgaların,
okyanusta kaybolan gemilerin
imdadına yüzen yunuslar misali
bekliyorum,
depremlerle yitirdiğimi.

20.Haziran.2000/İstanbul