Korkulu Bilmece Şiiri - Deniz Çalışkan

Gün olur kurur ağaçlar.
Çınarı garip bir görüntü alır.
Kırılır dallar, sararır yapraklar, düşer.
Bir, rüzgara kapılır gider.

Geride; bir kötü ağaç, bir ben kalırım.
Ağaca kötü derim de, kendimi iyi sanırım.

Akşam olur öter baykuşlar.
Geceyi tuhaf bir uğultu alır.
Kapanır kapılar, söner ışıklar, birer birer.
Gün, geceye karışır gider.

Geride; bir uğursuz baykuş, bir ben kalırım.
Baykuşu uğursuz bilirim de, kendimi sakınırım.

Geç olur çalar çanlar.
Aklımı başımdan alır.
Tükenir yollar, kısacık zamanlar, biter.
Gece, zifire döner gider.

Geride; bir an, bir ben kalırım.
An’ı uzun zannederim de, yanılırım.

An gelir uçar canlar.
Canı, bir haklı civan alır.
Değişir haller, mekan ve ahvaller, teker teker.
Toprak, bedeni yutar gider.

Geride; ne gün kalır, ne gece.
Bir ben kalırım, bir de Sen, bilmece.

Korkarım! Çözerken…

30/03/2007 - Ankara