O kadar çok ihanetler yaşandı ki ortasında hep gölgeleri kaldı. Dünsüz düşlerdi bunlar ardında hiç umut olmayan. Yalnızlık kalabalıklığının bir başka yüzü idi. Oysa artarda gelen ihanet bitmeyesiye kâbus rüyaları gibi bu günlere de sarkan yaşam bölümleri idi.
Sevmek her dönemde anahtarı bir başkasının elinde olup kilit ardında tutulan riyaya uğramış sevgiydi. Yarınsız düşler derken güven duygularının parçalandığı bir yaşam kesitindeki tedirginlikleriydi yaşama eksiklik veren sebepler.
Garip bir boşluktu içinde var olmaya çalıştığımız. Belki de düş yorgunluğuydu nefes alma zamanlarını aksattığım yarınların varlık savaşında var olma düşleri kurarken, dünlerin merkezini yalpaladık. Aslında kayıp zamanların çaresizliğinde var olmaya çalıştığım boşluk ötesi yaşam merkezin ve içimde barındırdığım yalnızlık bezmişlikleri ile öfkemi sadece sen düşüncelerine sapladım. Korkarım bitiyordu artık benim yaşayacağım tüm boşluklar da sen olacaksın
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta