Korkuların Şiiri - Selver Güvercin

Anladım,
Korkuların
Değil benden
Kendinden…
Hayal kurduğun,
Gecenden gündüzünden
Ve
Biçare kaderinden…

İçim içimi yedi yıllardır;
Boşunaymış
Sen tahmin ettiğim kadar
Dolu, cesur değilmişsin
Dışa verdiğin bu imaj yanlış
Kendi korkunu yenememişsin…

Yanıma gelince
Atan kalbi;
Bilmeyenler
Sevgiden uçuyor sanır;
Ama
Gözlerine bir baksalar
Sevgiden çok
Korku heyecanı
Sarmıştır gözlerini
Bundandır kalbinin atışı
Sen benden değil kendinden korktun
Kendini yıllardır boşa uyuttun
Bilseydim korkaklığını
Bilseydim yüreksizliğini
Bel mi? Bağlardım sana
Yürekli ol, cesur ol l
Bilseydim
Bir korkak olduğunu,
Bir yüreksiz olduğunu;
Boşuna ağlamazdım…

Ayır artık tedbirle korkuyu
Seninki tedbir değil
Düpedüz korku.
İnsan onca yılın dostluğuna
Hala ne tedbir alır
Bunca yıl ne zarar gördük ki
Bu dostluğun karşısında tedbir mi? kalır

Korkularını yen
Ayaklarının üzerinde sağlam dur
Sarhoş, hacıyatmaz gibi
Bir o yana bir bu yana sallanma
Boşuna ağlama
Beni üzme
Ve
Ayaklarının üzerinde sağlam dur
Yen artık korkularını…

Nedendir bir bilsem bu korkularının temelini
Nedendir kendine olan güvensizliğinin sırrı
Hayatının sırrını çözer gibi
Derin düşüncelerden alsam seni
Adım adım çözsem senin sırrını
Basit, yalın, sade
Dosdoğru düşünmeyi öğretsem sana
O zaman belki silerim korkularını
O zaman belki yok ederim güvensizliğini

Eylül 2006 Ankara