Korkularımla sevdim Şiiri - Levent Karakaş

korkularımla sevdim
seni sevdim hemde çok,
önce o mükemmel resminle,
sonra yazışmalarınla sevdim.
ve canım deyişinle..
ilk buluşmamızla kenetlendim.
sen ben ve abbas..
mutluydum yanımdaydın..
sevdim seni sade masum halini..
seni severken korkularımla büyüttüm sevgimi.
seninle bir başka sevdim herşeyi,
göl kıyısında karabatak setretmeyi,
gölde taş sektirmeyi,
çakıl taşlarına vuran dalga seslerini sevdim.
tüm bunları korkularımla birlikte sevdim.
seni severken;
sana gelmeleride sevdim...
canımı yakan gitmelerle birlikte.
gelip seni göremeden gitmeleri bile sevdim..
dedim ya sevdim seni korkularımla.
güzel gözlerini sevdim gözlüklerinle,
her ne kadar kapatsada güzelliklerini
onları çırattığına gülümseyen bir çift gözü sevdim.
nefesini sevdim dudaklarınla
süprizlerini sevdim tren garında.
benim için akan gözyaşlarını sevdim,
onları silemesemde elimle.
akşamın karanlığında seni aramayı sevdim,
kadıköy iskelesinde...
seninle yolda olmayı sevdim seni dinlerken..
ahmet kaya kum gibi derken,
seninle müzik dinlemeyide sevdim.
sonradan tüm içimdeki korkularla,
senin beni sevmelerini sevdim...
sevdim seni hemde çok..
tüm içimdeki korkularımla sevdim..
uzun uzun sessiz kalışlarını sevdim,
içimde oluşan acabalarla acılarla..
senden gelecek günaydını bekledim bekledim.
bu bekleyişler içinde hayalinle konuşmayı sevdim.
sevdim seni ben korkularımla..
en zor anımda yanımda oluşunu sevdim.
dudaklarından dökülen dualarında olmayı sevdim.
bana güç veren kefirini sevdim.
sütlaç uzatan ellerini sevdim..
sevmek kolay değil..
ben seni kolay sevmedim..
ondandır tüm korkularım..
bilirim kızınca arkanı dönüp gitmelerini gördüm..
yakmalarını yıkmalarını dağıtmalarını gördüm,
seni beni severken kaybetmekten korkarım.
ellerini tutamamaktan
gözlerini görememekten,
saçlarını okşayamamaktan,
kulağına seni seviyorum diyememekten,
seni kucağıma alamamaktan korkarım.
çok sevdim seni korkutma beni..
biz küllerden yeniden doğduk,
savrulmayalım küllerle...
27.06.2012