azab gibi bazı
çektiğim korkular
görünmeyen fakat
görünmenin kabusu
o vakit :
ne ,
yüzümün ay ışığı
ne de ,
yaşama sevinçlerim
hepsini kaybediyorum
hayat donuyor
kendimi
uçurum diplerinde arıyorum
suretlerden suretlere geçmekten
yoruluyorum
bir günde
bir korku deminde
bu derinlikte
hayatı yeni anlıyorum
bin kere yenildim
bin kere unuttum
fakat korkularım
peşimden koştu
bu benim imtihanım
benim yalnızlığım ..
Mustafa kaya
02.04.2018/çengelköy
Kayıt Tarihi : 2.4.2018 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!