Korkularım Şiiri - Temel Demir 2

Ben en çok,
Gece yarısı çalan telefondan korkarım.
Acaba kötü bir haber mi duyacağım
Genç yaşımda karalar mı bağlayacağım
Diye bir korku kaplar yüreğimi
Gökyüzünden, sevdiğin bir yıldızın kayması gibi.

Ben en çok,
Yalan dolu sahte sevgilerden korkarım.
Çünkü ben sevdiğim zaman göremem, anlayamam.
İstedikleri denizlere götürür beni bu sevda rüzgârları.
Ne zaman ki bir fırtınayla devrilirim
İşte o zaman anlarım.

Ben en çok,
Sakat kalmaktan korkarım.
Hiç kimseye yük olamam ben
Her işimi kendim yapmalıyım
Kendim hesaplaşmalıyım yaşamla, doğayla.
Sürüngen gelmedim ki dünyaya, sürüngen döneyim.

Ben en çok,
Savaşlardan korkarım.
Masum insanların, cocukların, bebeklerin
Ve geleceğimizin yok edilmesinden,
Tek suçu yaşamak olan insanların
Hiçbir şey anlayamadan son nefeslerini vermelerinden.

Ben en çok,
Aslında ben en çok, yaşamaktan korkarım.
Çünkü o zaman acıları yaşarım
Yalanları ve yalan dolu sevgileri yaşarım
Masum insanların öldüğünü görür
Ve bir kez daha kahrederim, yaşadığıma…