Korkularım Şiiri - Okan Yavuz

Ağlamaktan korktum
gülmekten korktum.
Gözyaşlarımdan korktum
Bunun için akıtmam onları
Başkalarının akan gözyalarımı görmesinden korktum.
Düşüncelerimden korktum düşlerimden de.
Sevmekten korktum,sevilmektende.
Güneşin batışından korktum.
Gecenin karanlığından da.
Yığınla korkularım varmış benim
Birgün korktuğumu anlayacaklar diye korktum.
Dağınığımdır,sabırsızda üstelik aceleci.
Korktum,korktum başaramamktan hep korktum.
Başım döndü,ellerim titredi,dizlerim çözüldü
Yere düşüp yığılmaktan korktum.
Birgün,ya birgün,işte bunu anlatmaktan çok korktum.
Anlatamamaktan,anlaşılamamakta korktum.
Gürültü ürküttü,sessizlikten hep korktum.
Çalan bir telefon,
Uzun uzun çalan kapının zilinden bile korktum.
Yanımdan geçen tanıdığın merhaba demesinden bile korktum.
Ne çok korkularım varmış benim.
Hiç farkında değildim.
Alt alta dizdiğim bu korkularımı görünce gerçekten korktum.
Baksanıza ben hep korkmuşum.
Meğer ben ne korkakmışım.
Hayatım korkmakla geçmiş,haberim yok.
Yuh olsun sana,yuh olsun sana,sen busun işte.
Korkak,korkağın tekisin işte
Sen,sen her neyse,hayattasın işte...

11.10.2005