Mabedi yıkılanlar, inançlarıyla yalnız ve çaresiz,
Sığınmalarına, yıldırımlar düştüğünde bitap,
Korku yollarını tükettiklerinde, ıslık çalmazlar,
Kulaklarını tıkayıp, bağırarak türkü söylemezler..
Ne inançlarım var, ne sığınmalarım artık,
Korku yollarınıda tükettim, ıslıkta çalmıyorum,
Kulaklarımı tıkamadan, sessizce türkü yakmaktayım,
Mabedim, ağlama duvarım yıkıldı, altında kaldım...
Bayram Karaali
15.06.2002
Kayıt Tarihi : 15.6.2002 03:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!